Volg me dan nu maar naar het
kasteel
van
de
tovenaar,
waar we hem zullen aantreffen boven zijn grote toverboek, terwijl hij de
prachtigste beelden oproept van bloemen en vogels en
die ook weer met een gebaar van
zijn hand laat verdwijnen. In een hoekje treffen wij onze hoofd- persoon,
"DE
TOVENAARSLEERLING"
aan, die geboeid toekijkt en bij zichzelf denkt: "Eens word ik ook
zo'n grote tovenaar, maar nu mag ik alleen maar de rotklusjes opknappen
als water halen en vloeren schrobben. Maar mijn tijd komt, let maar eens
op !" |
.
. . . .
