PIANO EN VLEUGEL, KLAVECIMBEL EN HARP
De muziek die je hoort is "De Pianisten" uit: Carnaval des Animaux" van Saint Saens
. .
Er is waarschijnlijk geen instrument waarvoor zoveel muziek geschreven is als voor de piano. Hij wordt dan ook in allerlei soorten muziek gebruikt. Elke zichzelf respecterende componist heeft minstens één pianoconcert op zijn naam staan en daarnaast komen we hem tegen in Pop, Rock, Jazz en Dixyland, vervangt hij in Amerikaanse negerkerken vaak het orgel en laten we de "Honkey Tonkey pianist" uit de Westerns niet vergeten. (Click maar aan, als je eens wat anders dan klassiek wilt horen)  Kortom: een populair instrument met een groot repertoire. De piano wordt bespeeld d.m.v. toetsen, die via een ingewikkeld mechanisme houten hamertjes op de snaren laten slaan. Elke toon wordt gevormd door steeds 3 bij elkaar behorende snaren en aangezien een piano ongeveer 100 toetsen heeft. . .  Die snaren zitten gespannen in een gietijzeren frame. Dit fame moet heel sterk zijn want al die gespannen snaren samen hebben een kracht van een paar duizend kilo. Afgezien van de groten houten klankkast is dat dus eigenlijk de reden dat een piano zo zwaar is en je liever een blokfluit op je hoofd krijgt dan een piano. De piano hieronder heet een vleugel en de snaren liggen hier. Een vleugel heeft een groter volume dan een piano en wordt bijna altijd bespeeld met de klankkast geopend.


Nee, het instrument hiernaast is geen vleugel, maar een klavecimbel en eigenlijk de voorloper van de piano. Het  is het grootste  toetsinstrument met getokkelde snaren. Door een toets in te drukken, tokkelt een kleine pen de snaar en dat was nou net ook het nadeel: Je kon er niet "gevoelig" op spelen. Bij een piano klinkt een toon harder, naarmate je harder op een toets slaat. 
(Dat heet "aanslaggevoelig") een klavecimbel klinkt altijd hetzelfde. Het is wel een mooie klank: Het heldere, zuivere geluid maakte van het clavecimbel een populair solo- en begeleidings- instrument dat ook zeer geliefd was bij de componisten uit de 17e en 18e eeuw. Het instrument speelde een belangrijke rol in het barokorkest. 

Eigenlijk is het klavecimbel dus meer familie van de harp hiernaast dan van de piano. 
Het zijn beide "tokkel instrumenten" alleen gebeurt dat bij de harp met de vingers en kun je er dus wèl "gevoel" in leggen. Harpen waren reeds in 3000 v. Chr. bekend in Egypte. Ze hadden toen een wat andere vorm (boogharp). Denk ook maar aan de herdersjongen David uit de Bijbel. De moderne orkestharp met 7 pedalen werd in 1810 uitgevonden en is daarna niet veel meer veranderd. 
Deze harp is een vast lid van het symfonieorkest. Het toon- bereik is het grootste van alle orkestinstrumenten.
Als het pianomuziekje van Saint Saens inmiddels is afgelopen moet je maar eens op de harp clicken.  Je hoort dan het beginstukje van "Vysehrad" van Smetana. Als je de muziek mooi vindt kun je hem helemaal beluisteren op mijn Moldau-pagina.
Als je op de gitaar hiernaast clickt hoor je "Les Baricades Mysterieuses" van Louis Couperin 
(18de eeuw) gespeeld door: eerste stukje Klavecimbel, tweede stukje Harp en (omdat ik het daarvoor
" maakte") de rest door Nylon gitaar (o.a. ook een "tokkelinstrument" immers) (Het is midi, dus niet zo mooi als in 't ècht) Als je nieuwsgierig bent naar Midi-muziek en hoe het gemaakt wordt, moet je straks eens een kijkje nemen op mijn "Moldau-pagina" Daar vertel ik er meer over.
Aangezien de gitaar geen deel uitmaakt van het Symfonie orkest, behandel ik hem hier niet. Ben je toch geïnteresseerd in de gitaar, neem dan de volgende link over in je bookmarks en neem daar ( als je hier over een paar dagen bent uitgekeken ) eens een kijkje: De klassieke gitaar homepage
Terug naar

All midi on this site © Grote Smurf   (exc. "honktonk.mid" = unknown)